Οταν ειχα αρχισει να ερωτευομαι τον Ντιμιτρι, ειχα χαθει σε εναν καταιγισμο συναισθηματων. Δεν ειχα ξανα νιωσει ποτε κατι τετοιο. Ημουν πεπεισμενη οτι δεν μπορουσα να τον αγαπησω παραπανω. Ομως τωρα, αφου ειχα δει τι εγινε με τον Μέισον και τα Στριγκόι, τα πραγματα ειχαν αλλαξει. Η αγαπη μου για τον Ντιμιτρι ηταν οντως πιο δυνατη. Τωρα τον αγαπουσα καπως διαφορετικα, πιο βαθια. Οταν ειδα ποσο ευθραστη ειναι η ζωη, τον εκτιμησα πιο πολυ. Συνειδητοποιησα ποσο σημαντικος ηταν για μενα και ποσο θα υπεφερα αν τον εχανα.
