ﺑﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻛﻪ ﺭﺳﻴﺪ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺧﺴﺎﺭﻩ ﺑﺎ ﺗﻐﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻃﺎﻕ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺖ، ﺭﺧﺴﺎﺭﻩ ﺍﺑﺮﻭهایش ﺭﺍ ﺑـﺎﻻ ﻛﺸـﻴﺪ ﻭ ﮔﻔـﺖ:«ﺍﻳـن ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺍﺳﺖ.» ﺑﻌﺪ ﺩﺳﺖ ﺳﻴﺎﻭﺵ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻗﻪ ﻗﻪ ﺧﻨﺪﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺍ به رﻭﻳﻢ بستند. به ﺣﻴﺎﻁ ﻛﻪ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ، ﺯﻳﺮ ﻓﺎﻧﻮﺱ ﻣﻦ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ شیشه ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ کشیدند ﻭ ﺑﻮﺳﻴﺪﻧﺪ.
Autor: Sadegh Hedayat
