آن كه مي گويد دوستت مي دارم،

خنياگر غمگيني ست،

كه آوازش را از دست داده است.


اي كاش عشق را،

زبان سخن بود.

هزار كاكلي شاد

در چشمان توست؛

هزار قناري خاموش ،

در گلوي من.

عشق را، اي كاش

زبان سخن بود.

آن كه مي گويد دوستت مي دارم،

دل اندهگين شبي ست،

كه مهتابش را مي جويد.


اي كاش عشق را،

زبان سخن بود.

هزار آفتاب خندان در خرام توست؛

هزار ستاره ي گريان،

در تمناي من.

عشق را،

اي كاش، زبان سخن بود

Autor: احمد شاملو

آن كه مي گويد دوستت مي دارم،<br /><br />خنياگر غمگيني ست،<br /><br />كه آوازش را از دست داده است. <br /><br /><br />اي كاش عشق را،<br /><br />زبان سخن بود.<br /><br />هزار كاكلي شاد <br /><br />در چشمان توست؛<br /><br />هزار قناري خاموش ،<br /><br />در گلوي من.<br /><br />عشق را، اي كاش<br /><br />زبان سخن بود.<br /><br />آن كه مي گويد دوستت مي دارم،<br /><br />دل اندهگين شبي ست،<br /><br />كه مهتابش را مي جويد.<br /><br /><br />اي كاش عشق را،<br /><br />زبان سخن بود.<br /><br />هزار آفتاب خندان در خرام توست؛<br /><br />هزار ستاره ي گريان،<br /><br />در تمناي من.<br /><br />عشق را،<br /><br />اي كاش، زبان سخن بود - احمد شاملو



©gutesprueche.com

Data privacy

Imprint
Contact
Wir benutzen Cookies

Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Funktionalität bieten zu können.

OK Ich lehne Cookies ab