Hij beschouwde hoe ouder hij werd de eenzaamheid steeds meer als nagenoeg het grootste gemak dat een mens kon ervaren. Niet omdat die op zich verheffend en stichtend was, maar omdat hij de confrontatie met mensen altijd nóg vreselijker vond. Hij was, kortom, in zekere mate vrijwillig eenzaam, omdat hem in een staat van alleen-zijn niets kon gebeuren.

Autor: Boudewijn Büch