Ik zei vlug: 'Ze eten niet, drinken niet, ze pikken je kleren niet en ze kunnen niet op vakantie gaan, niet slapen, geen scheten laten of dubbel spel spelen of brutale antwoorden geven of je in de steek laten als je ze nodig hebt. En ze willen niet betaald worden en ze hebben geen lange tenen en ze hoeven niet geschilderd te worden en ze lijden niet aan de Kwelders en ze hebben geen menopauze en ze moorden en martelen niet en ze vechten geen oorlogen uit...' 'Ze kunnen ze wel veroorzaken,' wist Tess er nog gauw tussen te krijgen. '... en ze doen niets anders dan er fraai uitzien, terwijl ze staan te wachten tot je met ze doet wat je maar wilt, zoals ze bijvoorbeeld lézen. Goed... is dt genoeg voor vandaag, kunnen we nu doorgaan?

Autor: Aidan Chambers