Oh, znao sam: gonilo me, ranjavalo, razdiralo srce. Kad bi pala tiha noć i zvijezde zatreperile na nebu, moje srce dolazilo bi tiho, pritajeno šuljajući se k meni, moleći me milost da budem dobar, da se sjetim njegovih patnji, da popustim njegovim osjećajima, dopustim mu samo nekoliko suza kojima bi se olakšalo čežnju za onom koja se uvukla u nj i tamo se zakovala...

Autor: Marija Jurić Zagorka