Unutmak, aysız bir gecede çöle karanlığın gelişi gibi bir şey. Ufukta güneşi görememeye başladığın ilk an körleşeceğinin henüz farkında değilsindir. O an her şey hala görülür haldedir. Sonra yavaş yavaş detayları kaybetmeye başlarsın. Gece tümüyle iner ve neredeyse hiçbir şey göremez olursun. Bazı nesnelerin bellibelirsizliğini belleğinden çektiğin fotoğraflarla, anılarınla tamamlamaya çalışırsın. Anılar ise bu dünyada güvenilecek son şeylerdir. Gecenin kör karanlığında gördüğünü sandığın şeyler ise artık gerçekliğin kaybetmiştir. Neyi unuttuğunu dahi hatırlamaz olursun sonunda.
