bir insan bir insanda başka bir hayatın kapısını görünce aşık olur. ne mutluluktur öte yandaki, ne de tadıyla meraklandıran bir acı. aşk diye buna denir: bir insan bir insanda tekinsiz bir ev görür. insan yarası yarasına denk geleni seviyor demek ki.
Ece Temelkuranrenkli balıkların şımarıklığından geçip, küçük balıkların
doğuştan şaşkınlığından, yosunların yılışıklığından;
kurbağa yavrularının gayretine hayranlıkla ve su yılanlarının
kaçısına minnettarlıkla, vardım suyun kuytu sığınağına.
akıntının mahmurlaştığı yuvasına. yarı uykulu,
dalgın bu tabakada
rastladım suyun başlangıcından beri orada olan
bir balığa.
dokunmadım hiç bu balığa.
dokunulamaz balıklara. çünkü tutabilmek için bir balığı, gövdesini sıkıştırmalı.
gövdesi tutulan balıkların
çabucak kesilir soluğu.
körpe ve iyi niyetli olsa da, çırpınarak kovar balık,
kendi için açılmış her avucu.
balık, ancak bakarak bilenlerin,
görmekle yetinenlerin dostu.
durduk balıkla yan yana.
ancak yan yana durulabilir bir balıkla.
karşısına geçip telaşını durdurmaya çalışacağına...
arkasına geçip kuyruğunun dalgasında hırpalanacağına..
üstünde altında dolaşıp balığı şaşırtacağına..
sadece yan yana durulabilir bir balıkla.
böylece bakabilirsin balığın neye baktığına.
....
ben de baktım balığın baktıklarına.
durdurup zihnimin işleyişini iyice, çalıştım aklımı
saydam kılmaya. söyleyecek sözüm kalmayacaktı
az daha. biraz daha dursam böyle
kalakacaktım balıksı bir zamanda.
yumuşaktı doğrusu, akıl dönüşüyordu suya.
kendini diyemeyecek kadar duraksız bir akışta.
derken bir kaplumbağa böldü duruşumuzu.
...
balık baktı bana. sonra kaplumbağaya. şaşarak bir aklın
bu kadar etten olmasına ve bir gövdenin
zamanın bütün yaralarını taşımasına.
balık unuttu anladığını, suyla birlikte aktı.
daha biraz önce burada, bir şey anlamaktaydı.
anlamın kendi gelmeden anladığından uzaklaştı.
yeterince sudan biri olamadığımdan belki,
su için fazla dilli,
kaplumbağa beni suyun ötesine doğru çekti.
aklım yeniden ete döndü. nihayetinde ben insandım,
balık olup akamadım.
tastamam kendimden ibaret olamadım.
giderek hızlanarak ve suyun boğuk gürültüsüne kapılarak...
Tags: turkish-writers
Hava bir tuhaf.
Hayal kurmaya yönelik bir tutum var havada.
Kaçmaya müsait bir bulutluluk.
Bir balkon olsa şimdi.
Kimsenin seni tanımadığı bir şehirde.
Kahvenin içine konyak kendiliğinden düşse,
kocaman bir hırkanın içinde olsan.
Bir şeyi terk etmiş olsan.
Mesela bir şehri.
Mesela kendini, yüzünü filan mesela.
Birbirimize dokunmalarımız korkak kelebeklerdir, dokununca renkleri yıkılan.
Ece Temelkuranben de söz vermiştim. biz balım, biz o sözleri verirken sizin ne kadar hakikatle dinediğinizi bilmiyoruz.
Ece TemelkuranDünyayla başa çıkabilen ama kalbiyle baş edemeyen bir kadındı.
Ece TemelkuranDiyorum ki, bir gün sen de devrimci ve dans eden bir kadınla bayağılaşmadan konuşabilirsen, işte sizin devrim de ancak o zaman tamamlanır.
Ece TemelkuranMısır'lı Maryam :
"Sanki... İnsanların iki paralel hayatı var. Ciddiye almıyorlar hiçbir şeyi aslında ve hepsi benden daha ciddiye alırmış gibi görünüyor. Devrimi de, aşkı da, örtünmeyi de, Allah'ı da, ölümü de... Ne gibi hissediyorum biliyor musun?
Azizim bir sahne var, bence durumumu gayet açık anlatıyor. İşte o sahneyi düşündükçe kendime ağlayasım geliyor. Ömrümün tamamına. Apartmanın merdivenlerini yıkıyor kapıcı. Bize dedi ki... Çocuğuz, herhalde sekiz yaşındayım, 'Haydi siz de yardım edin.' Benim üzerimde de... Misafirliğe mi gidecektik neydi, beyaz bir elbise. Bir coşkuyla yapışmışım süpürgeye, haldır haldır yerleri süpürüyorum. Suç sıçrıyor üzerime, farkında değilim. Çılgın gibi temizliyorum. Sanıyorum ki, diğer çocuklar da, kapıcı da benimle birlikte. Kan ter içindeyim ve üstümde berbat. Bir baktım çocuklar oyun oynuyor, kapıcı sigarasını tüttürüyor... Sonrası da öyle... Hep öyle. Anladın mı?
Ah! Tanrılar, kendi hikayesini yazabilen ölümlüleri eşitleri gibi severler.
Ece TemelkuranPage 1 of 1.
Data privacy
Imprint
Contact
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Funktionalität bieten zu können.