Κύριε, να είστε περήφανος: σήμερα αγγίξατε έναν ωραιότατο θάνατο, και στο μέλλον να συμπεριφερθείτε με την ίδια αδιαφορία, ξέροντας ότι η ψυχή πεθαίνει μαζί με το κορμί. Κι επομένως, να πηγαίνετε στο θάνατο αφού έχετε απολαύσει τη ζωή. Είμαστε ζώα μεταξύ των ζώων, κι εμείς κι αυτά παιδιά της ύλης, μόνο που εμείς είμαστε πιο άοπλοι. Μα επειδή, σ’ αντίθεση με τα ζώα, εμείς ξέρουμε ότι πρέπει να πεθάνουμε, ας προετοιμαστούμε για κείνη τη στιγμή, απολαμβάνοντας τη ζωή που μας δόθηκε απ’ την τύχη και τυχαία. Η σοφία μας διδάσκει να χρησιμοποιούμε τις μέρες μας για να πίνουμε και να κουβεντιάζουμε φιλικά, όπως αρμόζει σε ευγενείς, περιφρονώντας τις ποταπές ψυχές. Σύντροφοι, η ζωή μας οφείλει! […] Κύριε των Δυνάμεων, ο πόλεμος είναι ωραίος, αλλά εγώ θέλω να πολεμώ για το γούστο μου κι όχι επειδή ο αντίπαλός μου τρώει κρέας την Παρασκευή. Οι ειδωλολάτρες ήταν πιο σοφοί από μας. Είχαν κι αυτοί τρεις θεούς, μα τουλάχιστον η μητέρα τους η Κυβέλη δεν ισχυριζόταν ότι τους γέννησε παραμένοντας παρθένα.

Author: Umberto Eco