İnsanın hayatının en güzel günlerini, saat dokuzdan beşe kadar tabureye oturup başkasının hesap defterine bir şeyler karalayarak harcaması! Çok tuhaf bir yol, yararlanması için insanın biricik hayatından, değil mi? Yoksa safça hayal mi görüyorum? Söyle bana, benim hayatımla, bir tutuklunun hayatı arasındaki fark nedir? Benim görebildiğim tek fark, ben kendimi zindana kapatıyorum ve asla hiçkimse beni dışarı çıkarmayacak. Bu ötekinden daha dayanılmaz bir durum. Çünkü kapatılsaydım - içeri tıkılsaydım, istemim dışında - hatta tekmeler atarak - bir kez kapı kilitlendi mi, her neyse beş yıllığına filan, bu gerçeği kabullenirdim, sineklerin uçuşuyla, geçitteki gardiyanın adımlarını saymakla, adımların çeşitlemelerine dikkat etmekle falan ilgilenirdim. Oysa göründüğü gibi ben kendi özgür istenciyle odadan içeri uçmuş böcek gibiyim. Duvarlara çarpıyorum, tavana kanatlarımı vuruyorum, şu tanrının dünyasında her şeyi yapıyorum, gerçekten, yeniden dışarı uçmak dışında. Ve tüm bu süre boyunca tıpkı o pervane gibi ya da kelebek gibi ya da her neyse o gibi düşünüyorum : "Hayatın kısalığı! Hayatın kısalığı!

Author: Katherine Mansfield