Se të lumturuarit e të tjerëve ishte forcë levizëse e veprimeve praktike, ishte një si detyrë, njëlloj si detyra e mbjelljes së drurëve, ngaqë po çpyllëzohej Rusia. Se njeriu i lartësuar, i prirë nga ide të larta, ndonjëherë i anashkalon problemet e ditës, bëhet qesharak, tekanjoz, i ftohtë deri dhe budallapset nga teorizimet e lartësuara. Detyra e të marrurit me veprimtari praktike, synimi për të lumturuar qoftë edhe një njëri, do ta freskonte dhe përtërinte mirëbërësin.

Author: Fyodor Dostoevsky