دلتنگیهای آدمی را باد،
ترانهای میخواند،
رویاهایش را،
آسمان پرستاره ناديده میگيرد،
و هر دانه برفی،
به اشكی نريخته میماند.
«سكوت»
سرشار از سخنان ناگفته است،
از حركات ناكرده،
اعتراف به عشقهای نهان،
و شگفتیهای بر زبان نيامده.
در اين سكوت
حقيقت ما نهفته است.
حقيقت تو
و من
Page 1 of 1.
©gutesprueche.com
Data privacy
Imprint
Contact
Wir benutzen Cookies
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Funktionalität bieten zu können.