Benim için bu şehir, sade düşlerin şehri.
Bir umut-şehir değil.
Yazın, seher vakitleri,
açık denizlerde tanyerinde seyredilen
erişilmez bir bulut-şehir değil.
Ben eski Moskovalıyım
eski İstanbullu olduğum kadar.
Krasnaya Presya'da bir fabrika var,
orda çıktım ilk defa huzuruna.
Şiir okudum.
Ağır elleri dizlerinde
gözlerinde şefkatli sabırları
Türkçe bilirlermiş gibi dinlediler beni
bir kırk beş dakka aşağı yukarı
ve alkışladılar.
O gün bu gündür
ne zaman bir parça burnum büyüse
çeker kulağımı bu alkış sesi
beni kendime getirir.
- BAZI ANILAR
Auteur: Nâzım Hikmet