Ne raste te tilla, ajo behej mjaft e bukur. Syte, qe gjer atehere kishin ndjekur tymin e cigares, i dritesoheshin mallengjyeshem. Mollezat, gjithashtu. I binte ne ato caste nje hir qe te trembte,te rrezonte.
Te rrezonte? C'do te thoshte kjo?
Nuk di ta shpjegoj. Desha te them, nje bukuri qe te kepuste ne mes, sic i thone fjales. Ai, gjithashtu dukej sikur permendej. Porosiste nje whiskey tjeter. Pastaj vazhdonin te flisnin prape ne gjuhen e tyre, gjer pas mesnates, atehere kur ngriheshin per t'u ngjitur me lart, ne kat.

Auteur: Ismail Kadare