Yaşamım boyunca,paylaşma ve yaşama uğruna, başta yürekleri olmak üzere neleri varsa ortaya koyan insannlar da gördüm. Bir bekleyiş, bir yaşam çoskusunun beklentisi, özlemi sürdü gitti, bu yalnız cömert yürekler için. Çünkü paylaşmak için, sevmek için bekleyen bu insanların karşısındakiler,tıpkı Nimet'in elindeki ekmek dilimi gibi gördüler yüreklerini ve koymadılar onu yaşama. Kendileri de katıksız kaldılar, katılamadılar yaşama. Çünkü onlar, paylaşılarak yaşamanın verebileceği zenginliklerin bilincinde değillerdi. Çoğunun da tutumu tıpkı Nimet'inki gibi oldu: 'Yaa, sen de benim ekmeğimi yiyeceksin ama...

Auteur: Kemal Demirel