ერთი წამით სიკვდილის ლანდი ჩამოემხო ბერიკაცს,ეს სიკვდილი არც ბოროტებას უქადდა,არც რაღაც ისეთს,ადრე თავზარს რომ სცემდა ხოლმე.არყოფნის შეგრძნება ამ სათლში არეკლილ ნათელ ცასავით ჩუმი,სასურველი და უშფოთველი იყო,.ო,რა ნეტარი ლტოლვით ეწადა განდგომა ამ მშფოთვარე ყოფნის ცოდვებს,სატანჯველს და სიკვდილის ჩრდილქვეშ მინებებოდა ძილს,იმ უსიზმრო ძილს,მხოლოდ უცოდველ ბავშვებს რომ ეწვევათ ხოლმე.ცხოვრებამ ქანცი გაულია.უფრო სწორად,ამ მრავალ ათწლეულში მოყოლებულმა ხელოვნებით ტანჯვამ დაუწრიტა უკანასკნელი ძალა და ღონე..

Autore: Ryūnosuke Akutagawa