Бодол санаа тун хачирхалтай байлаа. Юухныг ч юм тойрон эргэлдэж манантах нь өөрөө өөртөө төөрөлдөх тийм бүрэнхийг үүсгэж байлаа. Сэтгэл харин тэр манан дунд торж чадалгүй дорогш хүндрэн буух намрын бороо мэт уйтай...

Autore: Venedikt Yerofeyev