Και σέρνομαι στο παράθυρο και βλέπω τη νύχτα βουβή ν'απλώνεται και να με περικυκλώνει. Τα δένδρα κοιμούνται. Αποπάνω το φεγγάρι αγρυπνεί. Ακούω την ελαφράν αναπνοή στον ύπνο των που κάνουν τα ρόδα. Σκύβω το κεφάλι μου αγκαλιασμένο από τη νύχτα κι ακούω τη σιωπή και συλλογούμαι. Τ'είναι λοιπόν εκείνο που ζητώ;

Autore: Nikos Kazantzakis