مرا
تو
بي سببي
نيستي
به راستي
صلت كدام قصيده اي
اي غزل؟
ستاره باران ِ‌كدام سلامي
به آفتاب
از دريچه ي تاريك؟
كلام از نگاه تو شكل مي بندد
خوشا نظر بازيا كه تو آغاز مي كني!
پس ِ پشت ِ‌مردمكان ات
فرياد كدام زنداني ست
كه آزادي را
به لبان برآماسيده
گل سرخي پرتاب مي كند؟
ورنه
اين ستاره بازي
حاشا
چيزي بدهكار آفتاب نيست.
نگاه از صداي تو ايمن مي شود
چه مومنانه نام مرا آواز ميكني!
و دل ات
كبوتر ِ آشتي ست،
درخون تپيده
به بام ِ‌تلخ.
با اين همه
چه بالا
چه بلند
پرواز ميكني!

Autore: احمد شاملو

مرا<br />تو <br />بي سببي <br />نيستي<br />به راستي<br />صلت كدام قصيده اي <br />اي غزل؟<br />ستاره باران ِ‌كدام سلامي<br />به آفتاب<br />از دريچه ي تاريك؟<br />كلام از نگاه تو شكل مي بندد<br />خوشا نظر بازيا كه تو آغاز مي كني!<br />پس ِ پشت ِ‌مردمكان ات <br />فرياد كدام زنداني ست <br />كه آزادي را <br />به لبان برآماسيده <br />گل سرخي پرتاب مي كند؟<br />ورنه<br />اين ستاره بازي<br />حاشا <br />چيزي بدهكار آفتاب نيست.<br />نگاه از صداي تو ايمن مي شود<br />چه مومنانه نام مرا آواز ميكني!<br />و دل ات<br />كبوتر ِ آشتي ست،<br />درخون تپيده<br />به بام ِ‌تلخ.<br />با اين همه <br />چه بالا <br />چه بلند<br />پرواز ميكني! - احمد شاملو



©gutesprueche.com

Data privacy

Imprint
Contact
Wir benutzen Cookies

Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Funktionalität bieten zu können.

OK Ich lehne Cookies ab