Oto masz, drogi Maksie, dwie książki i kamyk. Zawsze starałem się znaleźć na Twoje urodziny coś, co wskutek swej obojętności nie zmieniałoby się, nie gubiło, nie psuło i nie mogło być zapomniane. A dumając potem miesiącami, znów nie widziałem innego ratunku, niż wysłać Ci książkę. Z książkami jest jednak utrapienie, z jednej strony są obojętne, a potem znów z drugiej o tyle bardziej interesujące, potem zaś pociągnęło mnie do tych obojętnych tylko przekonanie, które bynajmniej nic we mnie nie rozstrzygnęło, w końcu zaś, ciągle jeszcze z odmiennym przekonaniem, trzymałem w ręku książkę, która paliła tak tylko z ciekawości. Kiedyś nawet z rozmysłem zapomniałem o Twoich urodzinach, co było wszak lepsze niż posłanie książki, ale dobre nie było. Dlatego wysyłam Ci teraz ten kamyczek i będę Ci go wysyłał póki naszego życia. Będziesz go trzymać w kieszeni, ochroni Cię, wsadzisz do szuflady, również nie będzie bezczynny, ale jeśli go wyrzucisz, będzie najlepiej. Bo wiesz, Maksie, moja miłość do Ciebie jest większa niż ja sam i bardziej ja w niej mieszkam niż ona we mnie, i ma też kiepską podporę w mojej niepewnej istocie, tym sposobem jednak dostanie w kamyczku skalne mieszkanie i niechby to było tylko w szczelinie bruku na Schalengasse. Od dawna już ratowała mnie ona częściej niż sądzisz, a właśnie teraz, gdy wiem o sobie mniej niż kiedykolwiek i odczuwam siebie z pełną świadomością jedynie w półśnie, tylko tak nadzwyczaj lekko, tylko teraz jeszcze - krążę tak niczym z czarnymi wnętrznościami - dobrze zatem zrobi ciśnięcie w świat takiego kamyka i oddzielenie w ten sposób pewnego od niepewnego. Czym są wobec tego książki! Książka zaczyna Cię nudzić i już nie przestanie albo porwie ją twoje dziecko, albo, jak ta książka Walsera, rozlatuje się już, kiedy ją dostajesz. Przy kamyku przeciwnie, nic nie może Cię znudzić, taki kamyk nie może też ulec zniszczeniu, a jeśli już, to dopiero po długim czasie, także zapomnieć go nie można, ponieważ nie masz obowiązku o nim pamiętać, w końcu nie możesz go też nigdy ostatecznie zgubić, gdyż na pierwszej lepszej żwirowej drodze znajdziesz go z powrotem, bo jest to właśnie pierwszy lepszy kamyk. A jeszcze nie mógłbym mu zaszkodzić większą pochwałą, szkody z pochwał powstają bowiem tylko wtedy, gdy pochwała chwaloną rzecz rozgniata, niszczy lub zapodziewa. Ale kamyczek? Krótko mówiąc, wyszukałem Ci najpiękniejszy prezent urodzinowy i przekazuję Ci go z pocałunkiem, który ma wyrażać niezdarne podziękowanie za to, ze jesteś.
Franz KafkaI had to arrange things as well as I could. That's obviously a very bad place for the bed, in front of the door. For instance when the judge I'm painting at present comes he always comes through the door by the bed, and I've even given him a key to this door so that he can wait for me here in the studio when I'm not home. Although nowadays he usually comes early in the morning when I'm still asleep. And of course, it always wakes me up when I hear the door opened beside the bed, however fast asleep I am. If you could hear the way I curse him as he climbs over my bed in the morning you'd lose all respect for judges. I suppose I could take the key away from him but that'd only make things worse. It only takes a tiny effort to break any of the doors here off their hinges.
Franz KafkaThere is a story, for instance, that has very much the ring of truth about it. It goes like this: One of the older officials, a good and peaceful man, was dealing with a difficult matter for the court which had become very confused, especially thanks to the contributions from the lawyers. He had been studying it for a day and a night without a break — as these officials are indeed hard working, no-one works as hard as they do. When it was nearly morning, and he had been working for twenty-four hours with probably very little result, he went to the front entrance, waited there in ambush, and every time a lawyer tried to enter the building he would throw him down the steps. The lawyers gathered together down in front of the steps and discussed with each other what they should do; on the one hand they had actually no right to be allowed into the building so that there was hardly anything that they could legally do to the official and, as I've already mentioned, they would have to be careful not to set all the officials against them. On the other hand, any day not spent in court is a day lost for them and it was a matter of some importance to force their way inside. In the end, they agreed that they would try to tire the old man out. One lawyer after another was sent out to run up the steps and let himself be thrown down again, offering what resistance he could as long as it was passive resistance, and his colleagues would catch him at the bottom of the steps. That went on for about an hour until the old gentleman, who was already exhausted from working all night, was very tired and went back to his office.
Franz KafkaThe books were old
and well worn, the cover of one of them had nearly broken through in its
middle, and it was held together with a few threads. "Everything is so
dirty here," said K., shaking his head, and before he could pick the
books up the woman wiped some of the dust off with her apron. K. took
hold of the book that lay on top and threw it open, an indecent picture
appeared. A man and a woman sat naked on a sofa, the base intent of
whoever drew it was easy to see but he had been so grossly lacking in
skill that all that anyone could really make out were the man and the
woman who dominated the picture with their bodies, sitting in overly
upright postures that created a false perspective and made it difficult
for them to approach each other. K. didn't thumb through that book any
more, but just threw open the next one at its title page, it was a novel
with the title, What Grete Suffered from her Husband, Hans. "So this is
the sort of law book they study here," said K., "this is the sort of
person sitting in judgement over me.
In a light that is fierce and strong one can see the world dissolve. To weak eyes it becomes solid, to weaker eyes it shows fists; before weaker eyes still it feels ashamed, and smites down whomsoever dares to look at it.
Franz KafkaAlle menschlichen Fehler sind Ungeduld, ein vorzeitiges Abbrechen des Methodischen, ein scheinbares Einpfählen der scheinbaren Sache.
Franz KafkaStichwörter: life truth philosophy sin german
Все человеческие ошибки суть нетерпение, преждевременный отказ от методичности, мнимая сосредоточенность на мнимом деле.
Franz KafkaStichwörter: life truth philosophy sin russian
Есть два главных человеческих греха, из которых вытекают все прочие: нетерпение и небрежность. Из-за нетерпения люди изгнаны из рая, из-за небрежности они не возвращаются туда. А может быть, есть только один главный грех: нетерпение. Из-за нетерпения изгнаны, из-за нетерпения не возвращаются.
Franz KafkaStichwörter: life truth philosophy sin russian
Es gibt zwei menschliche Hauptsünden, aus welchen sich alle andern ableiten: Ungeduld und Lässigkeit. Wegen der Ungeduld sind sie aus dem Paradiese vertrieben worden, wegen der Lässigkeit kehren sie nicht zurück. Vielleicht aber gibt es nur eine Hauptsünde: die Ungeduld. Wegen der Ungeduld sind sie vertrieben worden, wegen der Ungeduld kehren sie nicht zurück.
Franz KafkaStichwörter: life truth error philosophy sin german
Wenn man einmal das Böse bei sich aufgenommen hat, verlangt es nicht mehr, daß man ihm glaube.
Franz KafkaStichwörter: philosophy good-and-evil philosophy-of-life german
« erste vorherige
Seite 29 von 50.
nächste letzte »
Data privacy
Imprint
Contact
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Funktionalität bieten zu können.