Δεν γνώριζα ούτε τον τίτλο, ούτε τον συγγραφέα του μυθιστορήματος. Ξεφυλλίζοντάς το, στάθηκα τυχαία σε μια παράγραφο. Διάβασα τρία αποσπάσματα, από καμιά δεκαριά γραμμές το καθένα, τα οποία απείχαν μεταξύ τους γύρω στις πενήντα σελίδες. Η ανάγνωση έχει κάτι το μεταφυσικό. Πριν διαβάσεις ένα βιβλίο, μαντεύεις κατευθείαν αν θα σου αρέσει ή όχι. Το μυρίζεις, το διαισθάνεσαι, αναρωτιέσαι αν αξίζει να του αφιερώσεις τον χρόνο σου. Είναι η αόρατη αλχημεία των σημαδιών πάνω στο χαρτί, που εντυπώνονται στο μυαλό μας. Κάθε βιβλίο είναι ένας ζωντανός οργανισμός.
Jean-Michel GuenassiaΚρίνοντας εκ του αποτελέσματος, το ψέμα είναι, με διαφορά, η πιο ανώφελη και αναποτελεσματική λύση. Το μόνο που καταφέρνεις είναι να μπαίνεις σε μπελάδες.
Jean-Michel GuenassiaΈχει την επιλεκτική μνήμη των επιζώντων. Ό,τι μας ενοχλεί ή μας αφήνει αδιάφορους, το ξεχνάμε. Κρατάμε μονάχα ό,τι μας εξυπηρετεί, ειδάλλως δεν έχουμε καμιά ελπίδα να επιβιώσουμε.
Jean-Michel GuenassiaΉθελαν απλώς να διασκεδάσουν, μαζί, μια τελευταία φορά· να κρατήσουν αυτή τη βραδιά σαν μια θαυμάσια ανάμνηση, την οποία θα μπορούσαν να ανακαλούν αργότερα, μονολογώντας: "Τουλάχιστον, κάποτε υπήρξαμε ευτυχισμένοι".
Jean-Michel GuenassiaΊσως η αγάπη να είναι εκατό τοις εκατό διαλυτή, αφού δεν αφήνει κανένα ίχνος, δεν έχει κανένα επακόλουθο. Πιθανόν να μην υπάρχει παρά μόνο στη φαντασία μας.
Jean-Michel GuenassiaΟι μεγάλες αποφάσεις λαμβάνονται για να αυτοαναιρούνται.
Jean-Michel GuenassiaΥποστήριζε πως οι ερωτικές απογοητεύσεις ήταν σαν τα καινούργια παπούτσια· στην αρχή πονάνε, συχνά αφόρητα, νομίζεις πως θα σε πεθάνουν (κανείς πάντως δεν πέθανε ποτέ από πόνο στα πόδια). Το ίδιο και οι μεγάλες ερωτικές απογοητεύσεις· με τον καιρό, άλλοτε λιγότερο κι άλλοτε περισσότερο, αφού έχεις υποφέρει, συμβιβάζεσαι, βάζοντάς τες στην άκρη, όπου καταλήγουν να φθαρούν, παλιά τρόπαια που έχουν γίνει πια ανώδυνα.
Jean-Michel Guenassia(...) συνένοχος της απελπισίας ήταν η μοναξιά· έπρεπε λοιπόν να μη μένεις ποτέ μόνος και να αποφεύγεις τους μελαγχολικούς ανθρώπους· σ'αυτό χρησίμευαν οι φίλοι, στηρίγματα της κατάθλιψης.
Jean-Michel GuenassiaΗ Ιστορία γράφεται με δύο τρόπους: εν δράσει, την ώρα που διαδραματίζεται, ή εν ηρεμία, πολύ αργότερα, όταν τα πάθη έχουν πια κοπάσει. Η οπτική γωνία είναι τότε τόσο διαφορετική, ώστε αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν να συνέβησαν ποτέ όσα συνέβησαν. Δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε τον τρόπο σκέψης αυτών που συμμετείχαν, τα κίνητρά τους, την έλλειψη επίγνωσης για το τι ακριβώς συνέβαινε.
Jean-Michel Guenassia« first previous
Page 4 of 4.
Data privacy
Imprint
Contact
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Funktionalität bieten zu können.