Kur njerëzit humbasin spontanitetin, atëherë kanë filluar të plaken.
Christine GränPërsosmëritë që kërkojmë nga njëri-tjetri në tërësinë e tyre janë kaq të tmerrshme, saqë vetëm gënjeshtrat mund të na ndihmojnë që t'i ruajmë ato.
Christine GränEdhe gjërat, të cilave ua kemi frikën, i përbuzim.
Christine GränIshte si kub, zemërmirë dhe praktik.
Christine GränKa njerëz që kanë nevojë për të: një dashuri të madhe dhe të paarritshme. Ajo anë e mirë e jetës, e cila ty të shkakton dhimbje dhe të kujton se sa banale dhe e ligë është pjesa tjetër.
Christine GränGratë tentojnë drejt një verbërie qejfesh.
Christine GränCdo gjë ndryshon. Edhe në grahmat e fundit sikur të jesh, duhet të mundohesh t'ia nisësh nga e para. Por ajo që bëhet, nuk mund të zhbëhet më. është njëlloj si uji që, kur e përziejmë me verë, nuk mund ta marrim dot më mbrapsht.
Christine GränGjuha është një putanë, me të cilën kushdo mund të abuzojë si të ketë dëshirë.
Christine GränNëse unë do të dëshiroja një mashkull, atëherë ai duhej të ishte i bukur si Antonio, i mencur si Brehti dhe erotik si Koheni. Besnik si një qen dhe diskret si një mace. I pasur si Hermani. Kjo ishte e pamundur dhe unë isha e pashpresë.
Christine Grän« ; premier précédent
Page 3 de 3.
Data privacy
Imprint
Contact
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Funktionalität bieten zu können.