The Ripe Fig
Now that You live here in my chest,
anywhere we sit is a mountaintop.
And those other images,
which have enchanted people
like porcelain dolls from China,
which have made men and women weep
for centuries, even those have changed now.
What used to be pain is a lovely bench
where we can rest under the roses.
A left hand has become a right.
A dark wall, a window.
A cushion in a shoe heel,
the leader of the community!
Now silence. What we say
is poison to some
and nourishing to others.
What we say is a ripe fig,
but not every bird that flies
eats figs.
Every fragile beauty, every perfect forgotten sentence,
you grieve their going away, but that is not how it is.
Where they come from never goes dry.
It is an always flowing spring.
Are you jealous of the ocean’s generosity?
Why would you refuse to give
this joy to anyone?
Fish don’t hold the sacred liquid in cups!
They swim the huge fluid freedom.
Why do you stay in prison, when the door is so wide open?
Jalal ad-Din Muhammad ar-RumiLet the waters settle and you will see the moon and the stars mirrored in your own being.
Jalal ad-Din Muhammad ar-RumiWhoever's calm and sensible is insane!
Jalal ad-Din Muhammad ar-RumiMots clés insanity calm insane sane sensible
But can you think of anyone who's not hazy with smoke?
Jalal ad-Din Muhammad ar-Rumiبشنو از نی چون حکایت می کند
از جدایی ها شکایت می کند
کز نیستان تا مرا ببریده اند
از نفیرم مرد و زن نالیده اند
سینه خواهم شرحه شرحه از فراق
تا بگویم شرح درد اشتیاق
هر کسی کو دور ماند از اصل خویش
بازجوید روزگار وصل خویش
من به هر جمعیتی نالان شدم
جفت بدحالان و خوشحالان شدم
هر کسی از ظن خود شد یار من
از دورن من نجست اسرار من
سر من از ناله ی من دور نیست
لیک چشم و گوش را آن نور نیست
تن ز جان و جان ز تن مستور نیست
لیک کس را دید جان دستور نیست
آتش است این بانگ نای و نیست باد
هر که این آتش ندارد نیست باد
آتش عشقست کاندر نی فتاد
جوشش عشق است کاندر می فتاد
نی حریف هر که از یاری برید
پرده هایش پرده های ما درید
همچو نی زهری و تریاقی که دید؟
همچو نی دمساز و مشتاقی که دید؟
نی حدیث راه پرخون می کند
قصه های عشق مجنون می کند
محرم این هوش جز بیهوش نیست
مر زبان را مشتری جز گوش نیست
در غم ما روزها بیگاه شد
روزها با سوزها همراه شد
روزها گر رفت گو: رو باک نیست
تو بمان ای آنکه چون تو پاک نیست
هرکه جز ماهی ز آبش سیر شد
هرکه بی روزیست روزش دیر شد
درنیابد حال پخته هیچ خام
پس سخن کوتاه باید والسلام
بند بگسل باش آزاد ای پسر
چند باشی بند سیم و بند زر
گر بریزی بحر را در کوزهای
چند گنجد قسمت یک روزهای
کوزه چشم حریصان پر نشد
تا صدف قانع نشد پر د’ر نشد
هر که را جامه ز عشقی چاک شد
او ز حرص و عیب کلی پاک شد
شاد باش ای عشق خوش سودای ما
ای طبیب جمله علتهای ما
ای دوای نخوت و ناموس ما
ای تو افلاطون و جالینوس ما
جسم خاک از عشق بر افلاک شد
کوه در رقص آمد و چالاک شد
عشق جان طور آمد عاشقا
طور مست و خر موسی صاعقا
با لب دمساز خود گر جفتمی
همچو نی من گفتنیها گفتمی
هر که او از هم زبانی شد جدا
بی زبان شد گرچه دارد صد نوا
چونکه گل رفت و گلستان درگذشت
نشنوی زان پس ز بلبل سر گذشت
جمله معشوقست و عاشق پرده ای
زنده معشوقست و عاشق مرده ای
چون نباشد عشق را پروای او
او چو مرغی ماند بی پروای او
من چگونه هوش دارم پیش و پس
چون نباشد نور یارم پیش و پس
عشق خواهد کین سخن بیرون بود
آینه غماز نبود چون بود
آینت دانی چرا غماز نیست
زانکه زنگار از رخش ممتاز نیست
Your breath touched my soul and I saw beyond all limits.
Jalal ad-Din Muhammad ar-Rumiﻟﻠﻤﺮﺃﺓ ﺣﻀﻮﺭ خفي .. لا يراه ويهتدي به إلا رجل متفتح عارف
فهناك ﻧﻮﻉ ﺁﺧﺮ ﻣﻦ ﺍﻟﺮﺟﺎﻝ ..ﺑﺪﺍﺧﻠﻬﻢ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻣﺤﺒﻮﺱ
ليت هؤلاء ﻳﻘﻮّﻣﻮﻥ ﺃﻧﻔﺴﻬﻢ ﺃﻭﻻ
ليتهم يعرفون أن ﺍﻟﻤﺤﺒﺔ ﻭﺍﻟﺘﻔﻬﻢ ﻫﻲ ﻣﺎ ﺗﺠﻌﻠﻨﺎ ﺑﺸﺮﺍ ، ﺃﻣﺎ ﺍلشهوة ﻭﺍﻟﺤﻤﻴﺔ .. ﻓﻼ
ﺭﺑﻤﺎ ﻛﺎﻧﺖ ﺍﻟﻤﺮﺃﺓ ﻧﻮﺭﺍ ﻣﻦ نور ﺍﻟﻠﻪ
ﺭﺑﻤﺎ ﻛﺎﻧﺖ ﺧﻼﻗﺔ ﻭﻟﻴﺴﺖ ﻣﺨﻠﻮﻗﺔ
ﺭﺑﻤﺎ ﻫﻲ ﻟﻴﺴﺖ ﻣﺠﺮﺩ ﺫﻟﻚ ﺍﻟﺸﻜﻞ ﺍﻷﻧﺜﻮﻱ ﺍﻟﻨﺎﻋﻢ ﺍﻟﺬﻱ ﺗﺮﺍﻩ
« ; premier précédent
Page 2 de 16.
suivant dernier » ;
Data privacy
Imprint
Contact
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Funktionalität bieten zu können.