Usulca odaya girdi. Huyu olduğu üzere kapıyı kilitledi sonra portrenin örtüsünü çekti. Dudaklarından bir öfke ve acı nidası çıktı. Hiçbir şey değişmemişti. Sadece gözlerde bir kurnazlık ifadesi ve ağızda riyakarlığın çizgisi vardı. Portre hala tiksindiriciydi -üstelik eskisinden daha fazla-, eli karartan o kızıl çiy taneleri de eskisinden daha seçilir duruyor, yeni akmış kana eskisinden daha fazla benziyordu. Dorian titremeye başladı. Hayatının tek iyi işini ona gururu mu yaptırmıştı acaba? Yoksa Lord Henry'nin o alaycı kahkahasıyla söylediği gibi, yeni bir heyecan arayışı mı? Ya da zaman zaman bize olduğumuzdan daha asıl işler yaptıran o rol yapma hevesi mi? Belki de hepsi. Mümkün müydü?
Oscar WildeMots clés dorian gurur portre riyakar
Roland gave her a courtier’s smile. “And what sort of work do you do for my uncle?
”
Dorian shifted on his feet and Chaol went very still, but Celaena returned Roland’s smile and said, “I bury the king’s opponents where nobody will ever find them.
Mots clés dorian assassin celaena strong-heroines chaol crown-of-midnight
« ; premier précédent
Page 4 de 4.
Data privacy
Imprint
Contact
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Funktionalität bieten zu können.